Geheel vervaardigd uit werkstoffnr. 1.2379 (sverker 21). Na vervaardigen geheel gehard tot 63 HRC. Alle onderdelen voorzien van dot-markering.
Rockwellhardheid uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Rockwellhardheid is een maat voor de hardheid van materialen, bepaald volgens de Rockwellhardheidstest. In die test wordt \”hardheid\” geïnterpreteerd als \”weerstand tegen plaatselijke penetratie\”. De test bepaalt de nettodiepte waarop een \”penetrator\” in het materiaal is doorgedrongen nadat er een standaardlast op aangebracht is. De hardheid volgens Rockwell wordt uitgedrukt door een getal (zonder eenheid), afgelezen op een bepaalde schaal. Er zijn verschillende schalen (A…V), voor verschillende soorten materialen en verschillende testomstandigheden. De C-schaal bijvoorbeeld is een veel gebruikte schaal voor harde staalsoorten. Andere veel gebruikte schalen zijn R en M. Hoe hoger het getal op een bepaalde schaal, hoe harder het materiaal. De Rockwellhardheid wordt geschreven als bv. 65 HRC (65 op de Hardness Rockwell C-schaal).Een test volgens de Rockwellmethode gebeurt als volgt: eerst wordt er op het testmonster een \”indenter\” geplaatst, dit is een stalen bolletje of een kegelvormige naald met een diamanten tip. Op de indenter wordt dan een voorlast van 10 kg aangebracht, die bedoeld is om de invloed van lokale kleine oneffenheden aan het oppervlak van het materiaal op te heffen en om de indenter op zijn plaats te houden. De penetratie van de voorlast bepaalt het nulpunt van de meting. Daarna wordt de eigenlijke testlast (meestal 60, 100 of 150 kg) op de indenter aangebracht. Nadat de testlast weer is weggenomen, maar nog met de voorlast aanwezig, leest men de Rockwellhardheid af op de juiste hardheidsschaal; die is afhankelijk de keuze van de indenter en van de testlast. De Rockwellhardheid is genoemd naar de uitvinders van de testmethode, de Amerikanen Hugh M. Rockwell en Stanley P. Rockwell, die er in 1919 een octrooi voor verkregen. De Rockwellhardheidstest is gestandaardiseerd in de Amerikaanse norm ASTM E-18 en de internationale normen ISO 2039 voor plastics, ISO 3738 voor harde metalen (A-schaal) en ISO 6508 voor andere metalen. Een vergelijkbare hardheidstest is die van Shore (\”durometer\”), deze wordt vaak voor rubberachtige materialen gebruikt.
